Είναι καιρός πλέον να συνειδητοποιήσουμε την κρισιμότητα των καιρών και να ασχοληθούμε επιτέλους, με αυτά τα οποία αφορούν την ύπαρξή μας. βλέπουμε τα πράγματα να χειροτερεύουν, είναι γεγονός ότι τίποτα δεν πάει καλά γύρω μας, και κατ’ επέκταση στον κόσμο ολόκληρο. Στο τέλος κάθε χρόνου ευχόμεθα ο νέος χρόνος να είναι ευτυχισμένος, χωρίς να εξετάζουμε αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε να συμβεί αυτό. Μέχρι πότε άραγε θα συνεχίζεται αυτό, χωρίς εμείς να καταλαβαίνουμε ότι φτάσαμε στο τέλος; ‘Ολα όσα ο Λόγος του Θεού αναφέρει περί των εσχάτων ημερών εκπληρώνονται στις ημέρες μας και κανείς πλέον δεν μπορεί αυτό να το αμφισβητήσει.
Καθώς τα γεγονότα καλπάζουν στον πλανήτη μας, είναι καιρός να σταθούμε λίγο και να συλλογιστούμε το γεγονός των Χριστουγέννων αντλώντας πληροφορίες μόνο από τις έγκυρες Άγιες Γραφές.
Παραδόσεις ανθρώπινες θα μας μπερδέψουν.
Η ενσάρκωση του Θεού Ιησού Χριστού είναι μεγάλο μυστήριο:
[Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη.Α' Τιμοθέου 3:16].
Τα μυστήρια του Θεού δεν εξηγούνται με ανθρώπινη λογική ή σκέψη αλλά μόνο με την αποκάλυψη που μας δίνει ο Θεός δια του Πνεύματός Του.
Ας αφήσουμε λίγο χρόνο σε προσευχή και εκζήτηση του Θεού στη ζωή μας για να εννοήσουμε την πραγματική σημασία των Χριστουγέννων.
Δεν έχουμε πάντοτε την ευκαιρία να κάνουμε αυτό που θέλουμε και να κερδίσουμε αυτό που μπορούμε. Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος μπορεί να λέει “μακάρι να είχα πάει στο Πανεπιστήμιο και να είχα γίνει ένας επιστήμων”. Αυτή η ευκαιρία του δόθηκε όταν ήταν μαθητής στο σχολείο, αλλά τότε δεν τη λογάριασε καθόλου, τώρα όμως είναι αργά, δεν μπορεί να πάει να μάθει γράμματα στο Πανεπιστήμιο.
Μετά τη νίκη που κατήγαγε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, στη μάχη που έδωσε με το διάβολο στην έρημο, σαν δεύτερος Αδάμ, άρχισε να κηρύττει το πρώτο κήρυγμα, που ήταν: «Μετανοείτε, διότι επλησίασε η βασιλεία των ουρανών» Ματθαίος δ: 17.
Ήταν το πιο χαρούμενο άγγελμα για κάθε άνθρωπο που ταλαιπωρείται σε αυτό τον κόσμο και ιδιαιτέρως για τους φτωχούς ανθρώπους, που αγωνιούν πως θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν «τον άρτον τον επιούσιον». Γι΄ αυτό ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός το πρώτο ανάγνωσμα που έκανε στη Συναγωγή των Ιουδαίων, ήταν μία εξήγηση της αποστολής Του, όπως την προφήτευσε ο προφήτης Ησαΐας: «Πνεύμα Κυρίου είναι επ’ εμέ, δια τούτο με απέστειλε δια να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους στην καρδία, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερία, και προς τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, δια να κηρύξω ευπρόσδεκτον Κυρίου ενιαυτόν» Λουκάς δ:18-19, Ησαΐας ξα: 1-3
Ο Ιησούς Χριστός ονομάσθηκε «φίλος των τελωνών και αμαρτωλών» Ματθαίος ια:9. Έτσι τον ονόμασαν οι Φαρισαίοι, για να Τον κατηγορήσουν ότι με τέτοιους κάνει παρέα και συντρώγει, με αμαρτωλούς. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός δεν αρνήθηκε αυτή την κατηγορία.