Σήμερα δεν έχουμε ανάγκη από κάποιο στρατηλάτη, δυναμικό και σκληροτράχηλο, για να μας σώσει από κάποιους εχθρούς. Ούτε έχουμε ανάγκη από πυρηνικές βόμβες για να μας εξασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλειά μας. Κι αν υπάρχουν σύμμαχοι που διαθέτουν ισχυρό πυρηνικό οπλοστάσιο, αυτό δε μας δίνει ειρήνη στις καρδιές μας, ούτε κανένα αίσθημα ασφαλείας, αντιθέτως μας προκαλεί φόβους και ανασφάλεια.
Καθώς στις μέρες μας περνάμε αυτή τη παγκόσμια, πρωτόγνωρη κρίση του κορονοϊού, καλό είναι να διδαχθούμε από την ιστορία του λαού του Θεού.Πως αντιμετώπισαν πνευματικά παρόμοιες κρίσεις.
Αρχικά ένας ξεχωριστός Λαός του Θεού γεννιέται μέσα από μια μεγάλη οικουμενική κρίση. Η ιστορία ξεκινάει από τον Αβραάμ, συνεχίζεται με τον γιο του τον Ισαάκ και τον γιο του τον Ιακώβ.
Δεν έχουμε πάντοτε την ευκαιρία να κάνουμε αυτό που θέλουμε και να κερδίσουμε αυτό που μπορούμε. Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος μπορεί να λέει “μακάρι να είχα πάει στο Πανεπιστήμιο και να είχα γίνει ένας επιστήμων”. Αυτή η ευκαιρία του δόθηκε όταν ήταν μαθητής στο σχολείο, αλλά τότε δεν τη λογάριασε καθόλου, τώρα όμως είναι αργά, δεν μπορεί να πάει να μάθει γράμματα στο Πανεπιστήμιο.
Ο Ιησούς Χριστός ονομάσθηκε «φίλος των τελωνών και αμαρτωλών» Ματθαίος ια:9. Έτσι τον ονόμασαν οι Φαρισαίοι, για να Τον κατηγορήσουν ότι με τέτοιους κάνει παρέα και συντρώγει, με αμαρτωλούς. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός δεν αρνήθηκε αυτή την κατηγορία.
Ο Ιησούς Χριστός, σχεδίασε το έργο της Σωτηρίας και ο Ίδιος το εκτέλεσε. Μετά τη σταύρωσή Του και την ανάσταση Του, άνοιξε τα χέρια Του και κάλεσε κοντά Του κάθε άνθρωπο κουρασμένο και καταπιεσμένο.